Berita Terbaru Indonesia

Mbah Jo dirawat ndhik rumah sakit. Jare doktere asmane wis kronis,

irungesampek dipasangi selang.

Wis pirang-pirang dino iki mbah Jo meneeng ae koyok wong koma, mri-pate thok sing ketap-ketip. Dikiro wis wayahe mangkat, anake nyelukno

mudhin ben didungakno.

Pas mudhine enak-enak ndungo, moro-moro Mbah Jo megap-megap gak

isokambekan, raine pucet, tangane gemeter. Nganggo bahasa isyarat mbah

Jo nirokno wong nulis. Anake ngerti maksute, langsung dijupukno kertas

ambek pulpen.

Ambekmegap-megap, mbah Jo nulis surat. Karo siso-siso tenogone

mbah Jo ngekekno surate iku mau nang pak Mudhine. Ambek Pak Mud-hine kertase iku mau langsung disaki, rasane kok gak tepak moco surat wasiat saiki, pikire pak Mudhin.

Mari ngesaki surat pak Mudhin nerusno ndungone. Gak sui mari ngono

mbah Jo mangkat. Akeh wong sing kelangan, soale masio sangar, mbah

Jo iku wonge apikan.

Pas selametan pitung dinane Mbah Jo, Pak Mudhin diundang maneh.

Mari mimpin ndungo, Pak Mudhin lagek iling lek dhe’e nganggo klambi

batik sing digawe pas mbah Jo mangkat. Lha ndhik sake lak onok titipan

surate Mbah Jo tah, waduh selamet iling aku rek, pikire pak Mudhin.

”Derek-derek sedoyo, onok surat seko almarhum Mbah Jo sing durung

taksampekno nang peno kabeh.

Lek ndhelok mbah Jo pas uripe, isine mestine nasehat kanggo anak

putune kabeh. Ayok diwoco bareng-bareng isi surate”. Mari ngono pak

Mudhin ngerogoh surat ndhik sake, bareng diwoco tibake munine..

HE.. NGALIO DHIN !!! OJOK NINDEI SELANG OXI-GENKU !!!

WKWKKWK